شرکت پادگین طب

 رنگ آبی کماسی به سه شکل وجود دارد: فرم کاتیونی که قرمز رنگ است، فرم خنثی که سبز رنگ است و فرم آنیونی که آبی رنگ می باشد. در شرایط اسیدی، عمدتا رنگ، پروتونه و به فرم کاتیونی قرمز رنگ می باشد و در طول موج 470 نانومتر بیشترین جذب را دارا است. اما زمانی که رنگ به پروتئین متصل می شود به فرم پایدار غیر پروتونه ی آبی رنگ تبدیل شده و در 595 نانومتر دارای بیشترین جذب می باشد. در واقع اتصال رنگ به پروتئین و تشکیل کمپلکس رنگ- پروتئین باعث جابه جایی ماکزیمم جذب از 470 نانومتر به 595 نانومتر می شود. بنابراین اندازه گیری میزان جذب در 595 نانومتر متناسب با غلظت پروتئین حاضر در محلول خواهد بود. با توجه به مطالعات صورت گرفته بر روی پلی آمینو اسیدهای ساختگی یا سنتتیک، ظاهرا رنگ آبی کماسی G-250 در درجه ی اول به واحدهای اسید آمینه بازی (به ویژه آرژینین و لیزین) و آروماتیک متصل می شود

در این روش تعدادی از مواد شیمیایی با ترکیب کوماسی و یا با پروتئین برهم کنش داشته و باعث ایجاد تداخل در سنجش می شوند. ترکیباتی که با رنگزا برهم کنش دارند، از طریق جابه جا کردن تعادل بین سه گونه ی رنگی مختلف کوماسی بلو باعث ایجاد تداخل می شوند. منابع شناخته شده ی این تداخلات شامل تعدادی از شوینده ها و یا دترجنت ها، فلاونوئیدها و بافرهای بازی هستند که از طریق اتصال مستقیم و یا تغییر pH باعث پایدار شدن گونه ی خنثی سبز رنگ می گردند. با این وجود، اگر مراحل انجام آزمایش به صورت استاندارد انجام شود بسیاری از معرفهای شیمیایی اثر مستقیمی روی رنگ ندارند

قاعدتا امکان بررسی میزان برهم کنش مواد شیمیایی با تک تک پروتئین ها وجود ندارد. از این رو این احتمال وجود دارد که هریک از معرفهای شیمیایی با پروتئین خاصی برهم کنش داشته و تداخل ایجاد کنند. اما با توجه به پروتئین هایی مانند آلبومین سرم گاوی (B SA) و گاما-گلوبولین گاوی، تداخلات ناچیز گزارش شده است. در هریک از روش های سنجش پروتئین، در حالت ایده آل، پروتئینی که به عنوان استاندارد استفاده می شود باید پروتئین خالص شده ای از همان پروتئین مورد سنجش باشد. در غیاب چنین استانداردی، سایر پروتئین ها به عنوان استانداردهای نسبی استفاده می شوند. بهترین استاندارد نسبی پروتئینی است که رنگی مشابه پروتئین مورد سنجش ایجاد کند. انتخاب یک چنین پروتئینی عموما تجربی است. اگر فقط مقدار نسبی پروتئین مدنظر باشد، هر پروتئین خالصی می تواند به عنوان استاندارد استفاده شود. دو پروتئینی که معمولا به عنوان استاندارد استفاده می شوند، B SA و گاما-گلوبولین هستند.

از مزایای روش برادفورد این است که چون کمپلکس رنگ- پروتئین ضریب خاموشی (ε) بالایی دارد، حساسیت روش در اندازه گیری پروتئین افزایش می یابد. از طرفی اتصال رنگ به پروتئین فرآیند بسیار سریعی بوده (حدود 2 دقیقه) و کمپلکس رنگ- پروتئین برای مدت نسبتا طولانی (حدود 1 ساعت) در محلول پایدار مانده و رسوب نمی کند. این ویژگی ها باعث می شود که روش بسیار سریع انجام شود و نیازی به انجام دادن سریع تست نباشد. کیت سنجش پروتئین محصول شرکت ZellBio آلمانروشی ساده، حساس، تکرارپذیر و استاندارد را برای اندازه گیری پروتئین در نمونه های بیولوژیکی مانند سرم، پلاسما، بافت هموژنه و لیزات سلولی فراهم می کند. این کیت، سنجش پروتئین را به روش رنگ سنجی و در طول موج 595 نانومتر انجام می شود که اساس آن همان واکنش برادفورد است. در واقع میزان جذب کمپلکس آبی پروتئین- رنگ در طول موج 595 نانومتر با استفاده از میکروپلیت ریدر خوانده شده و مبنای گزارش غلظت پروتئین قرار می گیرد.

بخش علمی شرکت پادگین طب

(مرکز تحقیقات، مشاوره، واردات و تهیه کیت های تخصصی و فوق تخصصی پژوهش های پایه و بالینی)

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید         این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

            22872816  - 22872815 

منابع: