آنزیم پاراکسوناز(PON)
آنزیم پاراکسوناز(PON)
خانواده ی پاراکسونازها در انسان شامل ژن های PON1، PON2 و PON3 می باشد.این ژن ها روی بازوی بلند کروموزوم 7 قرار دارند و از نظر ساختاری مشابه یکدیگرند. بین توالی نوکلئوتیدی این سه ژن حدود 70% و بین توالی آمینو اسیدی آن ها حدود 60% تطابق وجود دارد. هر سه ژن PON1، PON2 و PON3 دارای 9 اگزون هستند اما PON1 یک کدون اضافی در موقعیت 106 (لیزین) در اگزون 4 دارد که در PON2 و PON3 وجود ندارد
گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)
گلوتاتیون پراکسیداز ( (EC 1.11.1.9نام عمومی خانواده ای از آنزیم ها با فعالیت پراکسیدازی است که نقش بیولوژیکی اصلی آن ها محافظت ارگانیسم ها در برابر آسیب های اکسیداتیو می باشد.عملکرد بیوشیمیایی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز کاهش هیدروپراکسیدهای لیپیدی به الکل های مربوطه و کاهش پراکسید هیدروژن آزاد به آب است
اکسید نیتریک(NO)
اکسید نیتریک NO
را تخریب می کند.ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﻴﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗﺎه اکسید نیتریک اندازهﮔﻴﺮي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ آن در ﺑﺪن از ﻧﻈﺮ ﻋﻤﻠﻲ دﺷﻮار اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺖﻫـﺎي ﭘﺎﻳـﺪار آنﻳﻌﻨﻲ ﻧﻴﺘﺮات و ﻧﻴﺘﺮﻳﺖ به عنوان شاخصی از تولید اکسید نیتریک اندازه گیری می شوند
پديده هوک (Hook Effect)
پديده هوک (Hook Effect)
به بيان ساده پديده هوک (پديده قلاب) عبارت است از کسب نتايج منفي کاذب در غلظت بالاي آناليت. در اين پديده غلظت آناليت (جزء مورد اندازه گيري که مي تواند آنتي ژن يا آنتي بادي باشد) از بالاترين استاندارد نيز بسيار بالاتر است. وجه تسميه اين پديده قلاب شکل بودن منحني استاندارد است
تداخلات غير ويژه
تداخلات غير ويژه
تداخلات غير ويژه معمولاً از غلظت بالاي برخي از اجزاء موجود در نمونه حادث مي شوند. مثلاً اسيدهاي چرب آزاد در سنجش هايي مانند تيروکسين با جابجا کردن T4 از پروتئين هاي حامل تداخل ايجاد مي کند. بر اساس گزارشات موجود ميزان جابجايي T4 به ميزان غير اشباع بودن اسيدها بستگي دارد
آنتي بادي هاي هتروفيل
آنتي بادي هاي هتروفيل:
گزارشات موجود نشانگر آنند که سرم 30 تا 40 درصد افراد داراي آنتي بادي هاي هتروفيل است. علت حضور اين آنتي بادي ها به دليل تماس با محصولات حيواني ( ايمونوتراپي)و يا همزيستي با حيوانات است. واکنش آنتي ژني آنها سبب افزايش ميزان اين آنتي بادي ها مي گردد. واکنش آنتي ژني مربوطه با تماس نزديک با اين حيوانات شروع مي شود
اتوآنتي بادي بر عليه هورمون هاي تيروئيدي
بيش از چهل سال است که اتوآنتي بادي هاي ضد هورمون هاي تيروئيدي شناخته و گزارش شده اند. از هر 2500 نفر يکي داراي اتوآنتي بادي بر عليه T3 و T4 است. گزارش محققان ژاپني نشاندهنده وجود اتوآنتي بادي ضد T3 و يا T4 در 8/1 درصد افراد است
پروتئين هاي هورمون گير داخلي (Endogenous hormone-binding proteins)
اينگونه پروتئين هاي هورمون گير با غلظتهاي متفاوت در تمام سرم ها و پلاسما ها وجود داشته، مي توانند منشأ تداخل در سنجش هاي ايمني باشند. هم نوع و هم غلظت اين پروتئين ها تحت تأثير عوامل ارثي و اکتسابي قرار دارند. از ميان اين پروتئين ها آلبومين اهميت زيادي دارد چرا که هم بيشترين غلظت را داشته و هم به طيف وسيعي از آناليت ها از جمله هورمون ها متصل مي گردد
پروتئين هاي حامل غير طبيعي
برخي از نمونه هاي سرمي يا پلاسمايي افراد، حاوي پروتئين هاي حامل غير طبيعي مي باشد. غير طبيعي بودن اين پروتئين ها مي تواند کمي يا کيفي، ارثي يا اکتسابي باشد مثلاً: در بيماري ارثي Dysalbuminemia وجود آلبومين غير طبيعي سبب افزايش ميزان تيروکسين مي گردد
تأثير پروتئين ها
تأثير پروتئين ها
مهمترين پروتئين هايي که سبب تداخل در برخي از سنجش هاي ايمني مي شوند، عبارتند از: آلبومين، فاکتور روماتوئيد، کمپلمان، ليزوزيم و فيبرينوژن. به اختصار به برخي علل تداخلي در اين موارد اشاره مي شود. آلبومين به دو دليل مي تواند سبب تداخل گردد: 1- آلبومين در ميان پروتئين ها بيشترين غلظت را داراست و برهم کنش هاي پروتئين در غلظت بالا مطرح مي گردد.